Fotografija u Indiji

Razvojem tehnologije krenulo je i širenje interesovanja za fotografiju. Od 1850. otvaraju se profesionalni studiji u urbanim centrima, kao što su Bombaj i Kalkuta.

Jedan od najpriznatijih fotografa bio je doktor John Murray. Snimio  je kolekciju fotografija, u vezi sa arhitekturom severne Indije. Bio je među prvima koji su fotografisali Tadž Mahal. Njegovi originalni negativi sačuvani su i danas. Uspeo je da snimi i kataklizmičke događaje koji su se odvijali za vreme Indijske pobune (1857- 1858).

Samim tim, fotografija je postala i sredstvo za dokumentovanje, merenje, konzervaciju i renovaciju arheoloških  nalazišta, hramova i svetilišta.

Bombajski fotograf dr Narain Dajee, član Bombajskog fotografskog udruženja dao je veliki doprinos fotografišući portrete svojih sunarodnika.  Voleo je da fotografiše ljude neobičnih, ili opasnih zanimanja: fakire, muzičare, vojnike, krotitelje zmija...

Fotografija počinje da se komercijalizuje od 1860. i gubi svežinu vizije vezanu uz ekspresivnost i suptilnost kalotipije.

Bankarski činovnik Born se već u Britaniji afirmisao kao fotograf amater. Ispoljio je posebno zanimanje za fotografisanje pejzaža. Napustio je posao u banci i odlučio se za fotografsku karijeru u Indiji. Napravio je kolekciju pejzažne fotografije, neprevaziđenu u tehničkoj veštini i eleganciji kompozicije, prilikom tri fotografske ekspedicije.

Neukrotiva priroda Indije Bornu je predstavljala pravi izazov. U njegovim fotografskim zapisima vidimo konstantnu borbu da se organizuje i uvede red u pejzaž. I u zemlju, koja je izgledala suviše masivno i bez pravila da bi bila obuzdana u okvire kamere.

Osim međunarodno poznatih fotografa, kao sto su Lala Deen Dayal, indijski fotografi nisu dobili zasluženu pažnju.

Helena Himel