Nan Goldin: istraživanje ljudske seksualnosti, intime i očaja
Fotografije: Nan Goldin
Tekst: Mina Dimitrovski, novinar
Fotografija može učiniti da počnemo da preispitujemo sebe. Vodi nas ka priznanjima na koja inače nismo spremni, menja nas, čini da se osećamo teško, neprijatno - pomera granice. Radovi Nan Goldin su uznemiravajući, izazivaju mučninu, prikazuju stvarnost, ogoljenu, bez ulepšavanja, upravo onakvu kakva jeste, bez kompromisa i metaforičnosti.
Čuvena američka fotografkinja svoju autentičnost temelji na „snapshot“ stilu koji podrazumeva spontano i brzo snimanje fotografija, bez detaljne pripreme. Na taj način dobijene fotografije kadrirane su bez planiranja, nesavršene, usputne.
Nancy (Nan) Goldin rođena je 1953. godine u Vašingtonu, a detinjstvo je provela u Bostonu. Počela je da se bavi fotografijom sa 15 godina kada joj je profesorka iz škole poklonila prvi fotoaparat. Njen kontroverzan život uticao je i na tematiku njenog rada. Rano je postala pripadnica supkulture transvestita, transseksualnih i homoseksualnih ljudi i uživalaca teških droga od kojih su mnogi bolovali od side.
Liberalni stavovi Nan Goldin iksazuju se kroz njeno razmišljanje o transseksualcima kao o trećem polu. Serije njenih fotografija prikazuju ljude bez maske i ikakvog skrivanja, u svim životnim situacijama - od uzimanja droga i seksualnih činova, do uznemiravajućih prikaza najmračnijih emocija, tuge i agresije. Ona istražuje ljudsku seksualnost, polnost, intimu, očaj, težinu života i međuljudske odnose onih „sa druge strane“ – marginalizovanih i odbačenih pripadnika društva koji doslovno žive na ivici.
Cookie
Mnogi akteri njenih fotografija, među kojima je bila i njena prijateljica Cookie, ubrzo su umrli od posledica side ili zbog predoziranja. I sama Nan je koristila heroin, ali je na vreme krenula na odvikavanje. U tom periodu njen rad izlazi iz mraka, počinje da shvata fotografiju kao svetlost. Smatrala je da nikoga neće izgubiti ukoliko bude dovoljno fotografisala. Kasnije uviđa da njene fotografije prikazuju koliko je zapravo izgubila. Njeni motivi su bez tabua, mučni, čisti izrazi koji izazivaju neugodnost i navode posmatrača na introspekciju.
Nan Goldin je unosila i elemente iz sopstvenog života u svoje radove, istraživala je odnose sa bliskim ljudima bez kompromisa, suštinski i iskreno. U nekoliko slučaja njene fotografije su bile cenzurisane zbog eksplicitnog sadržaja. Distancirala se od etikete umetnika, smatrajući da fotografija nije uzvišena umetnička forma. Njeni radovi su prikazani na brojnim izložbama, u vidu slide show-a, sa narativnim tokom. Danas živi i radi u Parizu i Njujorku. Nan Goldin smatra da je snapshot više od svih stilova fotografije definisana ljubavlju.
